Sema Jambo 2025
BINAMU MWENZAKO NAISHIWA PAWA – EPISODE 10 (FINALE)
21st Aug, 2025 Views 48
Mlango ulipokuwa kimya kwa muda mrefu, tulijua huenda tupo salama — angalau kwa sasa. Nilimkazia macho Juliet, macho yake yakiwa yamejaa hofu lakini pia tamaa ambayo haiwezi kuzungumzika kwa maneno. Nilimshika mikono yake, nikavikumbatia vidole vyake vidogo, nikamvuta karibu.
“Juliet…” nilinong’ona. “Leo hakuna mtu atakayetutenganisha. Leo ni sisi, mimi na wewe tu.”
Alinitazama kwa muda, kisha akatabasamu kwa aibu, ule tabasamu unaoweza kuyeyusha hata hasira kali zaidi. Hapo nikahisi kila kizuizi kimevunjika. Tulishikana kwa nguvu kana kwamba tunajua kesho huenda ikawa mbali sana.
Moto ulioanza taratibu sasa ulikuwa umetamalaki. Miguso ikawa mizito, pumzi zikawa nzito, na ulimwengu wote nje ya chumba kile ulionekana kufutika kama moshi.
Nilimlaza taratibu kitandani, nikihisi mwili wake ukitetemeka chini ya mikono yangu. Alininyang’anya mashaka yote kwa kubusu shingo yangu, akinionyesha kwamba hata yeye hakuwa na hamu ya kuahirisha tena.
Tulicheza mchezo ule wa miili kwa kila namna tuliyoweza. Mara tulijikuta tukicheka kwa aibu, mara tukishikana kwa nguvu kwa sababu ya wimbi la raha lililokuwa likitupeleka mbali. Kilichoanza kama mchezo wa tamaa kiligeuka kuwa kitu kingine — mapenzi ya kina, yanayochoma roho zaidi ya mwili.
Juliet alinitazama usoni, jasho likimchuruzika shavuni.
> “Vicent… usije ukaondoka. Usije ukaniacha.”
Nilimgusa shavuni kwa upole nikamwambia kwa sauti ya hakika:
> “Sitaondoka. Hata dunia ikigeuka, Juliet… wewe ni wangu, na mimi ni wako.”
Kwa maneno hayo, kilichobaki hakikuwa tena mwili pekee, bali roho zetu mbili zikishirikiana kwa namna ya kipekee.
Dakika zilisogea, zikawa saa, na mwishowe miili yetu ikachoka, lakini mioyo yetu ilikuwa inacheza muziki wa furaha usioelezeka. Tulilala tukiwa tumekumbatiana, tukisikiliza pumzi za kila mmoja, tukijua wazi kuwa usiku huu haukuwa wa kawaida — ulikuwa mwanzo wa kitu ambacho hakitafutika kirahisi.
Lakini mbali, mbali kabisa, nilijua bayana hatari bado ipo. Shangazi angeweza kujua wakati wowote. Kila tukio, kila ishara, kila mgongano wa milango uliopita ulikuwa ukinionya.
Lakini je, mtu akiwa kwenye mapenzi ya kweli, anaweza kusimama?
Siku zilizosalia baada ya usiku ule zilikuwa tofauti. Tulizungumza kwa macho zaidi ya midomo. Tulicheka tunapokuwa sebuleni na familia bila yeyote kujua siri nzito tuliyokuwa tumeificha. Na kila mara tulipopata nafasi ndogo, tulijiwekea kumbukumbu mpya — kumbukumbu ambazo zilibaki mioyoni mwetu kama moto wa siri.
Lakini nilijua, na Juliet naye alijua, kuwa hatutaweza kuishi kwenye kivuli milele. Wakati utakuja — ama wa kuibuka hadharani, ama wa kusambaratika.
Kwa sasa, tulichagua kuishi. Tulichagua kupenda, licha ya hofu, licha ya hatari. Tulichagua kuendelea kuandika simulizi yetu, simulizi ya moto wa mapenzi uliowaka bila kuzimwa.
Na kila usiku nilipokuwa nimelala nikimkumbatia, moyo wangu ulikuwa unanong’ona maneno yale yale ambayo niliyasema usiku ule wa kwanza:
“Juliet… wewe ni rangi ya damu yangu, pumzi yangu, na siri yangu ya mwisho.”
Kwa ulimwengu, tulikuwa binamu.
Lakini mioyoni mwetu, tulikuwa zaidi ya hapo.
Mwisho..
.jpg)
.jpg)
Maoni
Click here to login and comments
Asante sana mwamwi tulikuwa pamoja