HAKI YANGU Na Layman Donsue mtunzi... Sehemu ya Kwanza

HAKI YANGU

Na Layman Donsue mtunzi...

Sehemu ya Kwanza

Jua lilikuwa linaelekea kupotea machoni mwa dunia, anga likiwa limetawaliwa na rangi ya machungwa iliyochanganyika na vumbi la kijijini. Neema alisimama kando ya barabara ya changarawe, akiwa amebeba begi lake moja la mgongoni na mkoba wa mkononi. Safari kutoka Dar es Salaam hadi kijiji cha Kaselya huko Iringa ilikuwa ndefu na yenye uchovu, lakini kwa Neema, ilikuwa safari yenye matumaini makubwa. Alikuwa amerudi nyumbani baada ya miaka minne ya masomo chuoni, akiwa na shahada ya sheria mkononi na ndoto za kusaidia familia yake kuinuka kutoka maisha ya kawaida ya kijijini.

Neema alipumua kwa kina, akafumba macho kwa muda, akisikiliza milio ya ndege na minong'ono ya upepo uliokuwa ukipapasa majani ya migomba na mikuyu. Alifungua macho na kuanza kutembea polepole kuelekea nyumbani kwao. Nyumbani palikuwa mwishoni mwa kijiji, karibu na mto mdogo uliopita katikati ya mashamba ya mahindi na viazi. Alikulia hapo, akicheza na watoto wa kijijini, akikimbia katika nyasi ndefu, na kuota ndoto kubwa za kuwa mwanasheria mashuhuri.

Njiani, alikutana na mama mmoja wa kijijini, Bi Anna, ambaye alimwangalia kwa mshangao mkubwa. Bi Anna alijaribu kujificha lakini macho yao yalishakutana. Neema alimsogelea kwa tabasamu.

"Shikamoo mama," Neema alisema kwa sauti ya furaha.

"Marahaba mwanangu," Bi Anna alijibu kwa sauti ya kujikokota, macho yake yakionekana kuwa na huzuni ya ajabu. Alimwangalia Neema kana kwamba alikuwa anaona kivuli cha mtu wa zamani.

Neema alishtuka kidogo, lakini hakutaka kuonekana anashuku. Alimsalimia vizuri kisha akaendelea na safari yake. Moyo wake ulianza kudunda kwa kasi isiyo ya kawaida. Kulikuwa na jambo lisilo la kawaida katika kijiji hicho. Kulikuwa na kimya kizito, kama wingu la huzuni lililokuwa limefunika kijiji kizima.

Alipokaribia nyumbani kwao, aliona mlango wa mbele ukiwa wazi. Milango ya madirisha ilikuwa imesambaratika kana kwamba kulikuwa na mvutano mkubwa. Neema aliharakisha mwendo wake, akapita kwenye ua ambao zamani ulikuwa umepambwa na maua ya waridi na hibiskasi, lakini sasa ulikuwa umekauka na kujaa majani mabichi yasiyo na mpangilio.

"Papa! Mama!" alipaza sauti kwa hofu, akitarajia kuona sura za wazazi wake zikimkimbilia kwa furaha. Hakuna aliyeitika.

Aliingia ndani ya nyumba yao ndogo, na kilichompiga kwanza ilikuwa harufu kali ya damu iliyoanza kuoza. Mapigo ya moyo wake yalikwenda mbio kuliko kawaida. Mikono yake ilitetemeka bila yeye kutaka. Aliita tena kwa sauti ya juu.

"Mama! Papa! Nipo nyumbani!"

Hakukuwa na jibu, ila kimya kilichotia hofu. Taratibu, akiwa na miguu inayotetemeka, alitembea kuingia sebuleni. Hapo ndipo alipoanguka chini kwa mshtuko mkubwa. Mbele yake, miili ya wazazi wake ilikuwa imetandikwa sakafuni, damu ikiwa imetapakaa kila upande. Mama yake alikuwa amelalia upande wa kushoto huku macho yake yakiwa yameachwa wazi, akimtazama binti yake kwa huzuni ya milele. Baba yake alikuwa amelalia kifudifudi, akiwa na majeraha mabaya mgongoni.

Neema alipiga kelele ya uchungu iliyotikisa ukimya wa jioni ile. Alikimbilia upande wa mama yake, akampapasa uso kwa mikono iliyojaa wasiwasi.

"Mama! Mama! Amka! Tafadhali mama, amka!" alilia kwa sauti ya uchungu.

Lakini mama hakuamka. Alikuwa ameshachukuliwa na mauti. Neema alihisi dunia ikizunguka mbele ya macho yake. Alitaka kuamka na kuukimbia ukweli huo, lakini hakuweza hata kusimama. Akapiga kelele zaidi, akijaribu kuita msaada.

Jirani mmoja, Bwana Mussa, alikimbilia baada ya kusikia kilio cha Neema. Alipofika na kuona hali ile, alipigwa na butwaa. Kwa haraka alimnyanyua Neema na kumtoa nje ya nyumba.

"Pole mwanangu... pole sana Neema..." Bwana Mussa alisema kwa sauti ya majonzi.

Neema hakuweza kusema chochote. Machozi yalitiririka usoni mwake kwa wingi. Aliinama sakafuni, akigonga ardhi kwa mikono, akililia haki ya wazazi wake waliouawa kikatili.

"Mungu wangu... nani kawafanya hivi... kwa nini...?" alilia kwa uchungu mkubwa.

Bwana Mussa alimshika bega polepole na kuanza kumsimulia kwa sauti ya chini.

"Wazazi wako walikumbwa na mkasa mbaya sana... na bado hatujajua waliowafanya haya ni akina nani. Polisi walishakuja, lakini... hakuna aliyekamatwa bado."

Neema alijua ndani ya moyo wake kuwa hangeweza kuishi kwa amani bila kujua ukweli. Aliapa ndani ya nafsi yake, mbele ya miili ya wazazi wake, kuwa atatafuta ukweli, atapambana, na hata kama dunia nzima itamgeuka, ataipata haki yao.
Alishika udongo mkononi na kuupandisha juu kidogo, akisema kwa sauti ya kuapa.

"Naapa mama... naapa baba... haki yenu haitapotea bure."

Jioni hiyo, huku giza likianza kuingia, Neema aliinua macho yake yaliyotapakaa machozi na kuangalia anga lililokuwa na nyota chache. Alihisi dunia ikimlemea, lakini alijua ndani ya moyo wake kuwa safari yake ya kutafuta haki ndio ilikuwa inaanza. Safari ngumu, iliyojaa vizingiti, hila, na hatari.

Itaendelea...

Mkini shawishii kwa like kesho saa saba mchana naweka mwendelezo...

Ungana na wajanja kule Whatsapp wapo wanaosoma sehemu ya pili muda huu ukifika Follow..
Hakikisha unapoenda kule unapenda Simulizi za mapigano.
Usisahau ku follow gusa hapa.
share claim rewards