🌙 Saa tatu usiku, mvua ya manyunyu ikianguka kwa upole juu ya dari ya bati, Kim alipokuwa akipiga hatua za taratibu kuelekea mlangoni kwa Neema. Moyoni alikuwa na hisia mchanganyiko—hamu, wasiwasi, na tamaa iliyojificha nyuma ya macho yake ya kung’aa kama taa za usiku.
Alisimama mbele ya mlango, akavuta pumzi ndefu kama mtu anayejiandaa kukiri kosa kubwa. Alinyosha mkono wake na kugonga mlango kwa heshima—“du du du…”
Baada ya sekunde kadhaa, mlango ukafunguliwa. Sauti ya mpasuko wa kufuli ikamfanya ajiandae kwa chochote. Lakini alichokiona, kilimtoa kabisa katika mstari wa fikra zake.
Neema alisimama mlangoni akiwa amevaa kanga moja tu, iliyombana kwa namna ya kuonesha mwili wake ulioumbika kana kwamba Mungu alikuwa na muda zaidi alipomuumba. Mvua iliyokuwa ikidondoka polepole nje, ilimwongeza mvuto kwa macho yaliyojaa usingizi mchanganyiko na mshangao.
“Kim? Usiku huu?” Alisema kwa sauti ya kubembeleza, macho yake yakimtazama kwa makini.
Kim alinyamaza sekunde kadhaa, kabla ya kusema kwa sauti ya kupunga:
“Neema... niruhusu... niingie ndani kwako.”
Neema alitetemeka. Si kwa baridi, bali kwa sauti ile ya Kim—iliyojaa mahitaji, kiu, na maana iliyojificha ndani ya maneno hayo matatu tu.
“Unajua nini unasema?” aliuliza kwa sauti ya kupepesa, huku macho yake yakishuka kwa aibu.
Kim alisonya polepole, akamsogelea kidogo.
“Najua kabisa. Neema, sitaki tena kuficha hisia zangu. Natamani kukaa karibu na wewe, hata kama ni kimya tu, hata kama ni kuniangalia tu… lakini zaidi ya yote—natamani kukusikia ukisema 'karibu'.”
Kim alikuwa tayari kuchomwa na mvua, tayari kuumia na penzi lisiloeleweka, lakini Neema… moyo wake ulikuwa unashindana na uhalisia.
Akamwangalia Kim tena, kisha kwa taratibu akafungua mlango zaidi…
"Ingia Kim... lakini usinichome na moto wa macho yako."
Kim akaingia, lakini hatua yake ya kwanza ndani ya nyumba ile ilimpeleka karibu sana na Neema—karibu sana hadi alihisi joto la miili yao likichanganyika. Walitazamana bila kusema, bila kushikana… lakini kila kitu kilikuwa kinasemwa bila sauti.
Na pale, kimya kikaanza kunena. Miguno ya moyo ikaanza kupiga mdundo wa hatari. Ukimya ulianza kubeba sauti za miili na mihemko, tamaa ikaanza kusisimka polepole…
Neema akasema kwa sauti ya chini kama kuomba msamaha kwa malaika:
“Kim... usifanye niwe mnyonge mbele ya hisia hizi...”
Kim akamshika kiuno kwa upole, na kumvuta taratibu…
"Si mimi ninayekufanya mnyonge... ni moyo wako unaoniita ndani."
WHAT NEXT.